Sport geeft, sport leeft, sport verbindt, sport geeft kracht, sport inspireert. Mannen en vrouwen. Sporters èn scheidsrechters*. Samen sporten, samen fluiten.

Hoe mooi is het om middenin de sport te staan, deel uit te maken van het spel. Maar dan wel als scheidsrechter, en nog veel specifieker: als vrouw. Tijdens mijn eigen scheidsrechterscarrière  heb ik (bijna) altijd ontzettend veel plezier gehad om op een positieve manier deel uit te maken van een wedstrijd en ik zou graag zien dat er meer vrouwelijke scheidsrechters zijn. Ik vind het oprecht jammer dat deze er nog steeds (te) weinig zijn.

Mijn idee is, dat als er meer vrouwelijke scheidsrechters zijn, dat dit de cultuur en de sfeer tijdens wedstrijden ten goede komt. Zonder te willen generaliseren zijn het in mijn ervaring vrouwen die vaak over iets meer empathie beschikken dan hun mannelijke collega’s. Met die natuurlijke persoonlijke eigenschap kunnen ze de gemoederen sussen, zijn ze in staat om eerder te de-escaleren en om excessen te voorkomen. Kortom een positieve beïnvloeding van wedstrijden.

Om die reden ben ik voorstander om bij de werving van scheidsrechters extra aandacht te schenken aan de groep vrouwelijke sporters. Dat levert meer scheidsrechters op en tegelijkertijd ook een groep die een andere dynamiek meebrengt.

Het is jammer dat de arbitrage geen afspiegeling is van de man/vrouw-verhouding binnen nagenoeg alle sporten. Uit onderzoek (Antoine Pannen, NOC*NSF 2017-2018) is onder meer gebleken dat vrouwen graag blijven spelen en daarom minder geïnteresseerd zijn om te fluiten. Daarnaast hebben ze behoefte aan persoonlijke begeleiding en aan specifieke opleidingen zoals op het vlak van weerbaarheid. 

Als nu gebleken is dat jonge vrouwen liever blijven sporten in plaats van te fluiten, dan is mijn advies om te kijken waar tóch kansen en mogelijkheden zijn. Uit eerdergenoemd onderzoek is gebleken dat vrouwen hun conditie op peil willen houden, met elkaar in gesprek willen blijven en van een teamsport houden. Kortom: fit blijven, communiceren, fijne contacten in een groep. Allemaal ook onderdelen binnen de arbitrage! Als scheidsrechter moet je ook fit zijn en trainen. Je moet vooral goed kunnen communiceren en bovenal maak je deel uit van een team. Weliswaar functioneer je vooral als een individu, maar dat doe je samen met één of meerdere collega’s.

Als (jonge) vrouwen behoefte hebben om te blijven sporten in een team, ook vanwege de sociale contacten, dan beschouw ik dat als een enorme kans voor verenigingen. Zij spelen een essentiële rol in de ontwikkeling van deze groep.  Zij kunnen de jonge vrouwen een extra duw in de rug geven om te zorgen dat zij gaan fluiten én toch zelf blijven sporten. Bied als club de ruimte aan vrouwen om spelen en fluiten te combineren. Hierdoor komen er meer scheidsrechters en tegelijkertijd blijft het sociale leven van de club in tact. 

De vereniging die de arbitrage een warm hart toedraagt heeft veel mogelijkheden. Vraag de jonge vrouwen persoonlijk, omdat gebleken is dat dit goed werkt. Creëer dan een groepje, zodat ze niet alleen staan en bovendien is dat goed voor het teamgevoel en de sociale aspecten. Geef ze persoonlijke begeleiding en coaching, dat zorgt voor toename van het zelfvertrouwen. Zorg dat ze zoveel mogelijk kunnen blijven spelen, zorg dat wedstrijdschema’s worden aangepast. Bied ze van tijd tot tijd een clinic aan, genoeg topscheidsrechters die dit graag willen doen. Kortom, met deze professionele scheidsrechtersaanpak maakt de club het verschil!

Deze aanpak werkt uiteraard net zo goed voor de werving van jonge mannelijke scheidsrechters. En gekoppeld aan een andere invalshoek: met meer jonge aanwas helpen we de vergrijzing tegen te gaan.

Meer jonge scheidsrechters? Mail me voor advies en voor een plan van aanpak.
Yolande.brada@gmail.com

* Voor de leesbaarheid heb ik gekozen voor het begrip scheidsrechter. Overal waar scheidsrechter staat, geldt dit ook voor officials en juryleden etc.